ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΤ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ την ώρα που ο κόσμος χόρευε

Αυτά όντα με μυαλό λειχήνα έριχναν συνεχώς δακρυγόνα μάσα στην πλατεία, ο κόσμος έφευγε, έπαιρνε μια ανάσα και γύρναγε πάλι πίσω, κάποια στιγμή είδα μπροστά μου μια ηλικιωμένη κυρία σε άσχημη κατάσταση, δεν μπορούσε να αναπνεύσει και να ανοίξει τα μάτια της, προθυμοποιήθηκα να την βοηθήσω, σήκωσε το κεφάλι της κάνοντας μια προσπάθεια να με κοιτάξει, δεν κατάφερε να ανοίξει τα μάτια της, με ευχαρίστησε και είπε «άσε εμένα παιδί μου, κοίτα μην μπουν στην πλατεία, μόνο αυτή μας απόμεινε»...